Regulamin Pracowni Informatycznej
Wyobraźcie sobie, że w pewnej szkole istniała pracownia komputerowa. Niby zwyczajna – kilka komputerów, klawiatury, myszki, nawet drukarka, która czasem sapiąc, udawała smoka. Ale w tej pracowni mieszkał... Duch Informatyki. Nie taki straszny duch z prześcieradła – tylko wesoły, trochę roztrzepany i bardzo mądry.
Pewnego dnia pojawił się w klasie czwartej i powiedział:
– Moi drodzy, żebyśmy się tu dobrze bawili i uczyli, musimy ustalić zasady. Bo komputer to nie zabawka, tylko trochę taki czarodziej. Ale czarodziej, który łatwo się obraża!
I zaczął wyliczać:
1. Zasada Pierwsza – „Wejdź, ale z pozwoleniem”
– Do pracowni wchodzi się tylko, gdy pani (albo pan) nauczyciel powie „Zapraszam”. W przeciwnym razie komputery mogą się zdenerwować, że ktoś je budzi za wcześnie.
2. Zasada Druga – „Nie karm komputera”
– W tej sali nie jemy i nie pijemy. Bo komputer, gdyby się najadł okruszków, mógłby zacząć kichać, a jak kichnie… to cała sieć padnie!
3. Zasada Trzecia – „Kable to nie węże”
– Nie dotykamy przewodów, gniazdek i kabelków. One nie lubią, gdy ktoś się z nimi bawi.
4. Zasada Czwarta – „Twój tron, twoje królestwo”
– Każdy ma swoje miejsce. Nie podmieniamy krzeseł ani komputerów, bo komputer wtedy mówi: „Halo, gdzie mój właściciel?!”.
5. Zasada Piąta – „Internet to ocean”
– Internet jest ogromny, jak morze. Pływamy tylko tam, gdzie pozwala nauczyciel. Jeśli popłyniemy za daleko, możemy spotkać rekiny (czyli złe strony).
6. Zasada Szósta – „Nie czarujemy na własną rękę”
– Nie instalujemy gier, nie kasujemy plików, nie zmieniamy ustawień. Komputer lubi porządek – jak w szufladzie z kredkami.
7. Zasada Siódma – „Uważaj na słowa”
– W Internecie nie wolno nikogo obrażać, pisać brzydkich rzeczy ani udawać kogoś innego. Bo wtedy Duch Informatyki smutnieje, a pani nauczycielka się złości.
8. Zasada Ósma – „Spokój w królestwie”
– W sali chodzimy spokojnie. Nie biegamy, nie przeszkadzamy kolegom. Komputer nie lubi hałasu – bo wtedy klawiatura gubi literki.
9. Zasada Dziewiąta – „Porządek to podstawa”
– Po zajęciach żegnamy się z komputerem: zamykamy programy, wylogowujemy się i zostawiamy porządek na biurku.
10. Zasada Dziesiąta – „Kary i nagrody”
– Jeśli ktoś zapomni o zasadach, komputer może się na niego obrazić i... nauczyciel po prostu go wyłączy. A gdy ktoś bardzo przesadzi – trafia do dyrektora. Ale jeśli będziemy grzeczni, komputer stanie się naszym najlepszym przyjacielem!
Na koniec Duch Informatyki uśmiechnął się szeroko i dodał:
– A teraz, moi drodzy, zapraszam was do mojego świata! Ale pamiętajcie – tylko wtedy będzie tu bezpiecznie i wesoło, jeśli wszyscy będziemy przestrzegać tych czarodziejskich zasad!
Wersja dla starszaków :)
Regulamin Pracowni Informatycznej (wersja „na ludzko”)
1. Po co ten regulamin?
Komputery to świetne narzędzia – pomagają uczyć się, tworzyć i odkrywać świat. Ale jak każde narzędzie, trzeba ich używać z głową. Ten regulamin nie jest po to, żeby utrudniać życie. On jest po to, żeby było bezpiecznie, sprawnie i żeby sprzęt służył wszystkim.
2. Zasady bezpieczeństwa
-
Do pracowni wchodzimy z nauczycielem. To trochę jak z laboratorium – nie wchodzi się tam samemu, bo można coś uszkodzić.
-
Nie bawimy się kablami i gniazdkami. Prąd to nie żart.
-
Jedzenie i picie zostawiamy w plecaku. Komputery i klawiatury nie przepadają za okruszkami i napojami.
-
Jeśli komputer się zawiesi albo coś nie działa – zgłaszamy to. Samodzielne „naprawy” mogą zrobić więcej szkody niż pożytku.
3. Jak korzystać ze sprzętu?
-
Każdy ma swoje stanowisko – trochę jak miejsce w ławce.
-
Instalowanie własnych gier czy programów odpada. Komputer szkolny to nie prywatny laptop.
-
Po zajęciach zamykamy programy, wylogowujemy się i zostawiamy porządek. To jak sprzątanie po sobie w kuchni :)
4. Internet – ogromny świat, ale z zasadami
-
Korzystamy tylko do nauki. Strony niebezpieczne, wulgarne albo niezgodne z prawem – absolutnie odpadają.
-
Media społecznościowe? Tylko jeśli nauczyciel powie, że to część lekcji.
-
Żadnej cyberprzemocy. W Internecie też obowiązuje kultura i szacunek.
5. Zachowanie w pracowni
-
Cisza i skupienie – żeby każdy mógł pracować.
-
Nie biegamy, nie przeszkadzamy innym i nie dotykamy cudzych komputerów.
-
Sprzęt traktujemy jak wspólne dobro. Zniszczenie go to nie tylko problem techniczny, ale też koszt dla szkoły.
6. Co jeśli ktoś złamie zasady?
-
Nauczyciel może wyłączyć dostęp do komputera.
-
Poważniejsze sprawy mogą skończyć się rozmową z rodzicami, wpisem w dzienniku albo decyzją dyrekcji.
-
To nie są kary „za karę” – to konsekwencje, które mają nauczyć odpowiedzialności.
7. Na koniec
Pracownia informatyczna to trochę jak wspólny warsztat albo laboratorium. Jeśli każdy będzie przestrzegał zasad, to wszystkim będzie się tu pracowało wygodnie, bezpiecznie i ciekawie.
